Het 419 « Moose » Squadron, zou tijdens de raid op Frankfurt  twee Halifaxes verliezen. Zestien machines vertrokken van Middleton-St-George. De «VR-D» (JD463) van Sergeant Fare verliet om 17.37 uur voor de laatste maal de Britse bodem. Op de terugweg, om 22.36 uur, werd de Halifax op een hoogte van 5200 meter onderschept door de Bf 110 van Leutnant Josef Nabrich, een piloot van de I./NJG 1, die Venlo als thuisbasis had. Het toestel werd dodelijk getroffen en slechts één vliegenier kon springen : de Canadese bommenrichter Sergeant Wilfried Renner.

Ofw Reinhard Kollak zou zijn derde overwinning die nacht, en de zevenentwintigste van zijn carrière, behalen op een Halifax. Het betrof hier hoogstwaarschijnlijk de Halifax MkII JD159 ‘VR-Y’ van 419 Squadron. Het was de 29ste operatie voor de bemanning, die hiermee bijna haar eerste tour volbracht. Dit toestel stortte neer bij Muizen bij Mechelen. Drie Canadese vliegeniers vonden de dood: de piloot P/O Angus Bell ; zijn tweede piloot, Sgt John Anderson (die zijn eerste operatie vloog) en de meccano, Sgt William Taylor.

Oblt Altendorf behaalde die nacht een tweede overwinning. Deze keer was het de Halifax II, JB805 van het 419 Sqdn die in het stof beet, maar niet vooraleer Altendorf met een boel afweervuur van de Brit te kampen had. De Duitse nachtjager had hierdoor weerom met heel wat moeilijkheden te worstelen om in de meest voordelige positie te komen om zijn slachtoffer uit te schakelen. Zijn kogels doodden twee of drie van de waakzame schutters en om 2u.56 kon piloot Sgt Philipp Johnson zijn JB805 niet meer onder controle houden.

Om 00u.48 gluurde F/Sgt Forland met groeiende verbouwereerdheid naar het nachtelijke luchtruim. Niet vanuit een bommenwerper, noch vanop een vliegveld, maar vanuit een boerderij bij het Belgische dorpje Malmedy. Deze schutter van het 426 Sqdn was in de nacht van 12 op 13 mei neergehaald en werd door enkele mensen van de weerstand bij de grens van het Reich verborgen. Tot zijn afgrijzen zag hij hoe een bommenwerper door zware flak getroffen werd. Een motor vatte vuur en de bommenwerper verloor alsmaar hoogte, om anderhalve kilometer van de toeschouwer te exploderen.

De  nacht van 2/3 september 1942 kwam Karlsruhe aan de beurt. Er werden tweehonderd machines ingezet, en ditmaal bleek de aanval een succes te zijn.

Oberleutnant Martinek van de III./NJG 4 hield die nacht een strooptocht rond Dinant. Twee maal sloeg hij toe, twee maal ging een erg waardevolle bemanning van het Bomber Command verloren. Om 1u.46 beschoot hij de Halifax II 'LQ-M' (DT487) van het 405 Squadron die kort daarop te Lesves (12 km ten ZW van Dinant) neerstortte.

De Canadese Sgt Peter K Zaparynuk  van het 419 Squadron vloog die nacht zijn eerste operatie. Het zou meteen zijn allerlaatste zijn. Om 23u.36 onderschepte Oblt Martinek van de III./NJG 4 zijn Wellington III 'VR-Q' (DF665). Het duurde niet lang of de Wellington lag te branden te Petit-Doische, net op de grens met Frankrijk, 2 km WNW van Givet. Daar vond met vier lichamen; naast dat van Zaparynuk waren de ongelukkigen Sgt Jon R. Morrow RCAF, de 24-jarige radiotelegrafist, Sgt Andrew Holmes RCAF, eveneens radiotelegrafist - Sgt Archie E. Caton RCAF, de 21-jarige boordschutter.

Omstreeks middernacht stonden de Truiense nachtjagers van de II. Gruppe van het Nachtjagdgeschwader 1 paraat om de Britse aanval op Saarbrücken te onderscheppen. Om 1u.32 wordt vanop Sint-Truiden de eerste overwinning behaald : de Messerschmitt Bf 110, bestuurd door Hauptmann Ludwig Bietmann en zijn radiotelegrafist, Wolfgang Reinicke van het 5.Staffel onderscheppen ten noordoosten van Ciney de Wellington III 'VR-D' (serienummer X3712) van het 419 'Moose' Squadron. Deze tweemotorige bommenwerper had om 23u.30 boven de startbaan van zijn basis Mildenhall de wielen ingetrokken.

De laatste raid op Essen op rij vond plaats in de nacht van 16/17 juni. Sgt Angers, bemanningslid aan boord van de Wellington X3359 'VR-N' (419 "Moose" Squadron) herinnerde zich : "Bij de terugkeer van de raid op Essen kreeg een van onze motoren motorpech en we verloren erg snel hoogte. We werden vervolgens door enkele  zoeklichten onderschept en om 1u30 kregen we het bevel het toestel te verlaten. Mijn parachute raakte verward in een boom in een bos bij Schoten, enkele kilometers ten noordoosten van Antwerpen.

In het Henegouwse Saint-Ghislain  was er een spoorwegknooppunt dat uitgeschakeld diende te worden,de raid vond plaats in de nacht van 1 op 2 mei 1944.

Een Gents lid van de inlichtingendienst "Service MARC" noteerde:

De strooptocht van Major Martin Drewes

00.35 Eenmaal de bommenwerpers zich boven Leuven van hun lading ontdaan hadden, bleven ze nog even verder vliegen om boven Beauvechain een koers richting Kasteelbrakel, ten ZZW van Brussel, in te zetten. Om vijf minuten over half een kregen de toestellen van de III./NJG 5 het bericht dat de Leuven-formatie zich ten westen van Brussel bevond. Een aantal nachtjagers spoedden zich naar de zone "Blindschleiche", het radarstation bij Wambeek (Ternat), om er de Canadese formatie op te wachten.