De Lancaster W4320 ‘UV-D’ van het Australische 460 Squadron keerde die nacht niet naar zijn basis Binbrook. De viermotor werd boven Wuppertal door Flak getroffen en een granaat stelde twee motoren buiten werking. Ondanks de omvangrijke schade trachtte de piloot, W/O Gordon Stooke, naar het westen te ontkomen. Na zowat één uur moeizaam vliegen had de Lancaster heel wat hoogte verloren. Engeland bereiken was uitgesloten en de piloot gaf het bevel tot evacuatie van het vliegtuig. De zeven vliegeniers sprongen en slechts één van hen brak zijn been bij de landing.

Een Australische Wellington zou die nacht naar alle waarschijnlijkheid het slachtoffer worden van de bemanning Hans Autenrieth/Adam.

Om 1u.14 spatte bij het Limburgse Eisden de Wellington 'UV-J' (Z1404) uit elkaar. De hele bemanning, vijf Australiërs, kwamen hierbij om het leven en werden aanvankelijk te Brustem begraven. We hebben reeds gezien dat de vliegeniers uit overzeese gebieden een onmiskenbare bijdrage leverden aan de oorlogsinspanningen van het Bomber Command (hierdoor moet het begrip 'Engels vliegtuig' steeds met de nodige omzichtigheid behandeld worden).

De Wellington IV Z1399 'UV-P' van het 460 "Australian" Squadron stortte om 2u10 twee kilometer ten westen van Binche langsheen de weg naar Bergen neer. Hier kwam de hele bemanning om het leven : F/Sgt John Walsh (RAAF, 22 j.) en de sergeanten William Spongberg (RAAF, 25 j.), Maurice Fitzgerald (RAAF, 25 j.), John Moore (22 j.), Thomas Lee (25 j.) en Wallace Sams (RAAF, 23 j.). Hun graf vinden we te Charleroi terug.

De Wellington van Sint-Joris