Op 26 juli 1943 kregen de Boston-bemanningen van het 88 Squadron opdracht Wevelgem aan te vallen. Zes Squadrons zouden twaalf bommenwerpers van Ramrod 159 beschermen...

De vliegeniers van de Exeter Wing (66 en 504 Squadron) moesten die voormiddag zo snel mogelijk opstijgen en omstreeks 10u.25 klommen ondermeer de acht machines van het 504 Sqn in de lucht. Blijkbaar was men erg zuinig met de brandstof geweest, want niet minder dan drie toestellen moesten vroegtijdig terugkeren. De vijf overige Spitfires stonden nu onder bevel van F/O Cristow McCarthy-Jones die zoals gewoonlijk de B-Flight leidde.

Ondanks het feit dat de aanval zoals afgesproken uitgevoerd werd, werd de piste niet eens geraakt. De bommen explodeerden langsheen de rand van het vliegveld. Op dat moment vielen de Focke-Wulfs aan en de Exeter Wing, die de escorte van nabij voorzag, stond vooraan om de eerste slagen op te vangen. De Spitfire 'TM-C' (BM145) werd erg snel buiten gevecht gesteld. Zonder twijfel was dit de dertiende overwinning van Fw Vogt van de 6./JG 26, die bij Moeskroen een Spitfire toegewezen kreeg. De Britse piloot moest zijn machine verlaten en sprong met zijn valscherm. Zijn Spitfire stortte neer in een groententuin langsheen de Nieuwe Wereldstraat. McCarthy landde op driehonderd meter daarvandaan, achter de fabriek Leurant. Hij trachtte nog even te ontsnappen maar werd algauw gevangen genomen. Hij raakte reeds tijdens het gevecht gewond en werd met een zijspanmotor naar het Rijselse hospitaal Calmette gebracht. Een politieagent zou aanvankelijk de brokstukken bewaken, om tijdens de namiddag afgelost te worden door mannen van de Luftwaffe.