Ten oosten van de basis Sint-Truiden werd het wrak gevonden van de Halifax HX270 « TL-M » van 35 Squadron die de avond ervoor om 17.30 uur van Graveley opgestegen was. Tussen het verwrongen aluminium werden slechts schamele resten gevonden – het waren drie Nieuw-Zeelanders, en ze droegen alle drie het DFC : F/Lt James Wright (piloot, 23 jaar), F/Lt Sidney Mackie (navigator, 23 jaar) en P/O Thomas Robson (boordschutter, 29 jaar). Ze werden op de Truiense begraafplaats ter aarde besteld. Het was immers een ervaren Pathinderbemanning. Twee overlevenden werden vrijwel meteen gevangen genomen (het moeten ofwel P/O H. Matthews, F/Sgt W. Dingle DFM of Sgt W. Barrington geweest zijn).

De Schotse Flying Officer William Sinclair  had meer geluk : « We werden door Flak geraakt, ik sprong, en landde bij Alken. Ik stapte een eind door en verborg me in de eerste bosjes die langs mijn weg lagen. De volgende dag ontmoette ik een Belgische houthakker die uitermate vriendelijk was. Hij bracht zijn vriend mee die me eten en kleren gaf. Aan het andere eind van het bos liep een patrouille van acht SS’ers, en dus vermomden ze me als een Belgische houthakker en namen me mee naar hun huis in Alken.

De ochtend van de 22ste december werd mijn radiotelegrafist binnengebracht en we fietsten vervolgens naar Rekkem. »

De twee werden wekenlang verborgen in de streek rond Tongeren en Luik. Ze kregen er valse papieren maar het opzet was hen naar Brussel door te sluizen. Intussen hadden ze het gezelschap gekregen van een navigator die boven Nederland gesprongen was, aldus William Sinclair in 1945 : « We klommen in Luik aan boord van de expresstrein naar Brussel, maar onderweg controleerde een SS-patrouille onze papieren. De onze waren in orde, maar de navigator uit Nederland had een Joegoslavisch paspoort. Hierdoor waren we allemaal verdacht, en gevangen genomen. De navigator en mijn radiotelegrafist werden uit de trein gezet en werden in elkaar geslagen omdat ze de vragen niet wilden beantwoorden. Onze gids trachtte ons nog te verdedigen, maar toen hij merkte dat dat niets uithaalde raakte hij ongezien weg. We werden naar de gevangenis van Luik gebracht en kregen daar zes dagen eenzame opsluiting – we werden er ook geketend. Uiteindelijk werden we naar een Dulag Luft gevoerd. Intussen hebben we vernomen dat de jonge Belg die ons in Alken hielp, naar Duitsland was gestuurd. Men heeft niets meer van hem gehoord. Een andere Belg die onze gids was tussen Rekkem en Luik verbleef achttien maanden in Duitsland. »