Die vrijdag, de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, viel de eerste dode te betreuren in Kiewit. Het was een warme drukkende dag, met weinig wind – niet meteen de ideale omstandigheden om met een zwaar beladen Farman op te stijgen. De luitenanten-vliegers Raymond Hubert (25 mei 1889 – Mons) en Lucien Poot (1886-1919) namen plaats in de HF-20 N°18. Voor hen lag tweehonderd meter piste, een strook die parallel liep met de hangars. Hubert startte de motor, gaf vol gas en al snel rolde De Farman vooruit. Plots zwenkte het toestel naar rechts. Hubert nam meteen gas terug, maar intussen waren de wielen van de grond. Tegen een snelheid van zowat 90 km/u smakte de machine tegen de deur van de loods genaamd 'Fernand Verschaeve' – de man die enkele maanden voorheen verongelukt was. De neus van het vliegtuig boorde zich in de hangar. Lucien Poot zat nog steeds in de cockpitgondel en krabbelde er vrijwel ongedeerd uit recht. Maar op de betonnen vloer lag een zieltogende Raymond Hubert. Hij werd meteen overgebracht naar het burgerlijke ziekenhuis van Hasselt maar het mocht niet baten. De volgende dag, om 16.10 uur, bezweek hij aan zijn verwondingen. Hij was niet alleen de eerste dode op Kiewit. De begrafenisplechtigheid die ’s maandags in Hasselt werd gehouden was indrukwekkend. In het station werd de kist in een wagon geladen voor Brussel. Daar werd de wagon dan gekoppeld aan een trein met bestemming Bergen, waar Raymond Hubert nog steeds rust.