Het is het kader van Operation Starkey dat men de eerste grootscheepse aanval op Merelbeke moet kaderen. Deze werd door de geallieerde bevelhebbers gepland voor zondag 5 september 1943. Het zou een gecombineerde aanval worden – Amerikaanse B-26 Marauders zouden geëscorteerd worden door Spitfires van de RAF.

Om 8 uur Britse tijd verzamelden de Spitfires van de Hornchurch Wing, samengesteld uit vijfentwintig Spitfires van 129 en 222 Squadron, zich boven North Foreland, waar de twee gesloten Marauder-formaties hen opwachtten. De toestellen klommen en zetten koers naar Knokke-Blankenberge. Ter hoogte van Nieuwe Sluis kruisten ze de kust en stuurden naar Gent. Vanuit hun nauwe cockpits zagen de Britse piloten wat er bij Gent gebeurde.

De Marauders konden ongestraft vertrekken naar huis, maar de Spitfires van de Hornchurch Wing werd aangevallen door een twintigtal Focke-Wulfs van de II.Gruppe van het gerenommeerde Jagdgeschwader 26. De Luftwaffepiloten haalden in zo’n gevallen hun trukendoos boven en zetten hoog in de lucht vallen uit waarin heel wat Spitfirepiloten trapten. Zo was er de 21-jarige John Carmichael van 129 Squadron, die aan zijn vijfde escortmissie toe was. Hij zag beneden hem een eenzame Focke-Wulf, en ging er meteen achteraan. Zijn collega’s merkten hoe de jonge vliegenier op zijn beurt zelf achternagezeten werd door een Focke-Wulf – de Duitse list was gelukt. Het was Unterofficizier Gerd Wiegand van de 8.Staffel die er achter ging; om 9 u.30 zagen de kameraden van Sergeant Carmichael hoe Wiegand hem op de hielen zat. De jonge Brit had geen kans, Wiegand haalde zijn tweede overwinning boven Nieuwekapelle.

De Spitfire verdween met de piloot in de grond... voor haast zestig jaar. In het voorjaar van 2003 slaagden Dirk Decuypere en Wim Huyghe er in het wrak te vinden en de piloot te bergen. In september 2003 kreeg Carmichael uiteindelijk een graf op Koksijde.