Maurice Renard  uit Angleur was al een veteraan van de 18-daagse Veldtocht. Hij vloog een missie als piloot van een verkenningstoestel, een opdracht die hij met een doorzeefd toestel toch tot een goed einde wist te brengen – het leverde hem een vermelding in het dagorder op. Hij ontvluchtte in 1942 naar Groot-Brittannië, en in mei 1944 werd hij in het 349^ste opgenomen. Eind augustus crashte hij zijn Spitfire bij het Oost-Vlaamse Balegem. De man was zwaar gewond aan het hoofd maar werd door de lokale bevolking verborgen, tot de geallieerden een week later de regio bevrijdden. 

Op 25december vloog Flying Officer Maurice Renard naast Flying Officer Siraut in de Spitfire RK802. Maar blijkbaar verliep het aan boord niet naar wens. Siraut merkte dat zijn vleugelman tekens gebaarde – de radio werkte alvast niet. Renard liet zo verstaan dat hij een noodlanding wou uitvoeren – met zijn gehandschoende vinger wees hij naar omlaag. Siraut zette koers naar Maldegem. In het squadron hoopte iedereen dat hij net zoals de vorige keer bij Balegem weer geluk zou hebben. Toen er de dag nadien nog steeds geen nieuws was, vloog Flight Lieutenant Mascaux naar de streek van Luik. Een dag lang kamde hij de streek uit, in de hoop nieuws te krijgen over zijn vriend. Pas op 8 januari werd in Maldegem het nieuws verspreid dat Maurice Renard in de Amerikaanse sector gestorven was.

Bij Remersdaal, in de Voerstreek, had Renard getracht zijn machine aan de grond te zetten, maar de landing mislukte. Amerikaanse soldaten kwamen aangesneld en namen de zieltogende man naar het 77th US Evacuation Hospital bij Hombourg. Met zo’n gecompliceerde schedelbreuk kon geen hulp meer baten – de dertigjarige vliegenier bezweek aan zijn verwondingen en werd de dag daarna op de begraafplaats Vogelzang van Henri-Chapelle te ruste gelegd. In 1947 werd zijn lichaam overgebracht naar het kerkhof van Hombourg, en nog een jaar later kreeg hij zijn derde en laatste graf op het Ereperk der Vliegers te Evere. Hij was de laatste vliegenier die sneuvelde van een Meetjeslands vliegveld.

Hij had in 1937 zijn vleugels gekregen en vloog in mei 1940 bij het 5/III/2 op Fairey Fox. Na zijn terugkeer uit krijgsgevangenschap werd hij tewerkgesteld bij het ministerie van Landbouw. Hij vluchtte echter en kwam na een lange tocht door Frankrijk en Spanje, waar hij werd opgesloten in de gevangenis van Miranda. In juli 1943 kwam hij aan in Engeland. Na zijn opleiding werd hij in mei 1944 toegewezen aan het 349 Squadron.

Een jeugdvriend van hem, Captain Jean De Gand, eindigde een gedicht, opgedragen aan Maurice Renard:

“Il repose à présent dans le sol ardennais

Sur lequel il est né et qu’il allait défendre.

Et dans mon coeur d’ami, je verrai pour jamais

Sur un manteau de neige, un petit peu de cendre. »