Op 30 april 1940 vloog de bemanning Sgt Alfred W.S. Thomas (piloot), Sgt J.J.F. Talbot (navigator) en LAC Ronald G. St.James-Smith (boordschutter) een verkenningsopdracht voor 18 Squadron. Ze kwamen in stormweer terecht en het kompas van de Blenheim sloeg op hol. Ze voerden een buiklanding uit op Evere, naar verluidt meenden ze dat de Fairey Battles die er geparkeerd stonden, Brits waren... Het drietal werd geïnterneerd, maar niet voor lang, want op 10 mei 1940, na de Duitse inval, werden ze vrij gelaten.

De Blenheim was vertrokken vanop de basis Méharicourt (Frankrijk) voor een fotoverkenning van de Siegfried Linie. Boven Emmerich werd de L1410 op een hoogte van 7 km onderschept door Messerschmitts - het was Feldwebel Goltzsche van de I./JG 77 die de overwinning toegewezen kreeg. Piloot F/O C.M. Kempster dook meteen naar 2000 meter, richting het neutrale België. Boordschutter Peter Harris vuurde intussen vanuit zijn rugkoepel naar de aanvallers. Eenmaal boven België gaf Kempster Harris en zijn waarnemer Smith het bevel het toestel te verlaten.

Maar liefst negentig Blenheims (van o.m. het 21, 82 en 139 Sqdn) scheren op 12 augustus over het Kanaal naar de Knpsack krachtcentrale bij Keulen. De bommenwerpers vliegen niet alleen; boven de het kustgebied zullen zij beschermd worden door de Spitfires van het 41, 485 en 602 Sqdn. Maar doordat de reikwijdte van de Spitfire in dit stadium van de oorlog beperkt was tot vluchten boven de bezette kust, zullen de Blenheims het boven het binnenland alleen moeten rooien.