In de nacht van 5/6 augustus 1941 was onder andere Mannheim het doel van de zwarte bommenwerpers. Enkele nachtjagers van het 1.Staffel startten op Sint-Truiden de motoren en klommen algauw de Limburgse hemel in.

In de nacht van 5/6 augustus 1941 zijn Karlruhe en Aken het doel van de zwarte bommenwerpers. Enkele nachtjagers van het 1.Staffel starten op Sint-Truiden de motoren en klimmen algauw de Limburgse hemel in. Het personeel van de zoeklichtbatterijen trachten één van de bommenwerpers die boven hun hoofden dreunen in een lichtbundel te vangen. Samen met de piloten van het 1.Staffel zullen zij er in slagen vijf toestellen boven België neer te halen.

In de nacht van 21/22 juli plande de RAF een bombardementsvlucht op Mannheim. Van de 36 Wellingtons en 8 viermotorige Halixes zou één Wellington van het 115 Sqdn langsheen de kust neerstorten. De machine werd om 23u45 weerom het slachtoffer van de Flakbatterij 252 die bij het hotel 'Alfa' bij Mariakerke opgesteld stond.

Het 103 Sqdn zendt om 23u zes Wellingtons uit om de dokken bij Duisburg te bombarderen. In het bommenruim draagt elke Wimpey drie bommen van 500 pond, één van 250 en zes van 41 pond. Aan boord van de Wellington N2849 vindt Squadron Leader Dermot Kelly (23 j.) samen met zijn Canadese co-piloot Sgt John MacVivar (23 j.), F/S Stephanus Marais (waarnemer, 22 j.), de twee radiotelegrafisten/boordschutters Sgt Leonard Beaumont (21 j.) en Sgt George Houghton (26 j.) en staartschutter Sgt William Connell (21 j.) bij Hasselt de dood.

Aimé De Rijck woonde aan het vliegveld van Maldegem en herinnerde het zich nog tijdens een interview in februari 2006 nog erg goed : “Ergens in het najaar van 1941, in een nacht van een vrijdag op een zaterdag, stond op ons vliegveld Maldegem een vreemde “vlieger”. Ik heb hem niet horen landen, want ik lag in bed natuurlijk. Maar ’s ochtends stond daar een groot vliegtuig, een tweemotor, met een plexi staartkoepel. De Duitsers vertelden ons dat het een Pools vliegtuig was, en ze waren maar wat fier op hun buit.”

In de nacht van 26/27 juni 1941 werd de Domstad Keulen door ondermeer tien Wellington-bommenwerpers van 40 Squadron aangevallen. Blijkbaar hadden de meteorologen van de RAF het dit keer bij het verkeerde eind, want boven het continent worstelden de bommenwerperpiloten met hevige rukwinden, terwijl regenvlagen tegen de wand van de Wellingtons sloegen en de cockpitraampjes geselden. Intussen schoten bliksemschichten naar de aarde. Negen bemanningen meldden bij hun thuiskomst dat de raid een mislukking zou zijn.

Tijdens de namiddag van 9 juni 1941 holde de Oostenrijkse Staffelkapitän Walter Schneider met enkele piloten van zijn 6.Staffel naar de Messerschmitts en steeg hij op van Maldegem. Boven de Noordzee kreeg Schneider in de gele cirkel van zijn vizier een voor een jachtpiloot vrij zeldzame verschijning  : een tweemotorige Vickers Wellington-bommenwerper. Het 9 Squadron had immers die namiddag om 15.30 uur vanop de basis Honnington enkele Wellingtons ingezet voor een gewapende verkenning in de buurt van Vlissingen – het zou hen twee machines kosten.

Om 02.u20 werd een Poolse Wellington neergeschoten door de Bf 110 van Oblt Paul Zorner, Staffelkapitän van de 1./NJG 3. Het betrof hier de Wellington waarvan de 29-jarige F/Sgt Marian Kleinschmidt gezagvoerder was. We gaan hier even dieper in op de operationele carrière van deze crew.