Tijdens de namiddag vielen 36 Marauders Rijsel en Roubaix aan. Een imposante escorte Spitfires (302, 303, 316, 403 ... Squadrons) vergezelde hen. Negen Focke Wulfs zetten de achtervolging in. De Spitfires van 403 Squadron hingen evenwel hoog in de lucht en doken naar de vijand. Boven de Belgisch-Franse grens ontspon zich een luchtgevecht. Wing Commander "Johnnie" Johnson, die de 127 Wing leidde) zag ten noorden van Roubaix een Focke Wulf neerstorten.

Twee machines zouden in België aan hun eind komen.

Op 26 juli 1943 kregen de Boston-bemanningen van het 88 Squadron opdracht Wevelgem aan te vallen. Zes Squadrons zouden twaalf bommenwerpers van Ramrod 159 beschermen...

Om 11u.45 zette een RAF-piloot zijn Spitfire tijdens een noodlanding zo'n twee kilometer te oosten van Wijtschate aan de grond. De piloot nam de benen maar werd 's avonds gesnapt. Mogelijks ging het hier om de Spitfire die die voormiddag verloren ging bij een B-25-aanval op de Dornier vliegtuigfabrieken in Vlissingen.

Het 611 Sqn was één van de escorte-eenheden die in Ramrod 73 betrokken was. De Spitfires vlogen op 27 000 voet om de Amerikanen langs boven te beschermen. Nadat ze Duinkerke gekruist hadden, richten de jagers de neus naar Antwerpen. De Luftwaffe viel aan. Sqn Ldr Charles claimde één Focke-Wulf neergehaald te hebben. Sgt "Gerry" Clarke toonde zich eveneens erg agressief en viel een Bf 109 langs voor aan. Het ging hier om de Bf 109 G-6 (16448) van Lt Paul Schauder, lid van de 9./JG 26.

Op 26 februari, om 14u.15, bemerkten twee toestellen van het 6./JG 1 tijdens een patrouillevlucht op 800 meter hoogte een eenzame Spitfire. Beide Focke-Wulfs vielen aan. Het pleit werd beslecht in het voordeel van Uffz Hans Meissner, het was zijn eerste overwinning. Het ging om de Spitfire EN151, een verkenningstoestel van het 542 Sqn. De Poolse piloot, F/O Lech Xiezopolski, wist zijn brandende toestel te verlaten, maar werd algauw gevangen genomen. Hij werd krijgsgevangene in het Stalag Luft III bij Sagan.

Een zware slag was de dood van kapitein-vlieger (Flight Lieutenant RAF) Jean Offenberg (°3 juli 1916 Laken) 'Pyker' werd geboren als zoon van een Nederlander en een Belgische. In 1936 nam hij dienst in het Militair Vliegwezen, drie jaar later is hij jachtpiloot te Nijvel. Op 10 mei 1940 behaalde hij zijn eerste overwinning op een van de Dornier Do-17's die het Belgische luchtruim binnenvlogen. Via Marokko belandde hij op 17 juli 1940 als onderluitenant-vlieger in Groot-Brittannië.

Eén van de meest illustere Belgen in de Royal Air Force was ongetwijfeld onderluitenant-vlieger (Pilot Officer RAF) Rodolphe de Hemricourt de Grunne (°18 november 1911 Etterbeek), zoon van een aristocratische familie die zich te Aalter gevestigd had.

Samen met Ventura's en enkele andere jagersquadrons, stegen de Spitfires van het 416 Sqn op. Boven Mardijck kruisten de Britse toestellen de vaalbleke kust. De Focke-Wulfs van JG 26 hadden hier blijkbaar op gewacht, en zetten onverwijld de aanval in. Na de daaropvolgende gevechten claimde het 315 Sqn twee Focke-Wulfs in de sector Calais, het 416 Sqn zou er één neerhalen en een andere waarschijnlijk boven St. Omer...

Op 7 september vliegt de USAAF een raid naar Rotterdam, waar negenentwintig B-17's via Schiphol, Amsterdam, de Zuiderzee tot bij Rotterdam en terug over Haamstede geëscorteerd worden door o.m. de Spitfires van het 64 Sqdn. Om 9u05 stijgt Sgt Edgar Dickerson op aan boord van zijn Spit IX BR602 om de Amerikaanse formatie langs boven te beschermen. Om 11u45 wordt hij drie kilometer ten zuiden van Brugge neergehaald.

Die ochtend landen immers zes Britse bataljons en een pantserregiment van de 2de Canadese infanteriedivisie op de stranden van Dieppe, Puys en Pourville. Deze operatie, die zou stranden in een desastreus debâcle, zou de geschiedenis ingaan als 'Operatie Jubilee'.

De RAF zou tijdens deze operatie voor de onontbeerlijke luchtsteun zorgen, maar door het massale ingrijpen van de Luftwaffe zou deze actie ontaarden in wat wel eens de grootste luchtslag in de geschiedenis genoemd wordt.