Voorbij de Duitse grens werd de 101 Combat Wing onderschept door een dertigtal Focke Wulfs. Bij deze massale aanval werd de "Stop-'n-takit" van 1st Lt Charles Bennett  zodanig toegetakeld dat het de formatie moest verlaten en er niets anders opzat dan terug te keren. Vanaf Lummen was er opnieuw gevechtscontact met Bf 110-vliegtuigen van de II./NJG 1 van de basis St.- Truiden. Het was Lt. Walter Barte die in de omgeving van Diest enkele voltreffers plaatste waarna 1st Lt Bennett en zijn bemanning hun vliegtuig boven Testelt moesten verlaten.

In de 381 Bomb Group kreeg de machine van 1st Lt Hamden Forkner rake klappen van de JG 26-jagers. Andere vliegeniers in dezelfde formatie zagen dat de piloot nog zijn motor n° 1 in vaanstand zette, en dat de motor daarnaast in lichterlaaie stond. Terwijl de B-17 uit de formatie zakte, wuifde gezagvoerder Forkner vanuit zijn cockpitraampje nog naar een collega-gezagvoerder die naast hem vloog, als teken dat  ze allemaal nog leefden.

De crew van de Lucky Lady, met als captain Weldon Simpson, arriveerde op 31 mei 1943 op haar basis Ridgewell. Op 22 juni vloog ze haar eerste missie, naar de Ford General Motors te Antwerpen. De raid naar Schweinfurt was hun vijfde opdracht.

Andere vliegeniers van deze Group rapporteerden dat twee Duitse jagers van het Jagdgeschwader 26 enkele rake treffers wisten te plaatsen in het cockpitgedeelte van de "Lucky Lady."  Het was Peter Ahrens die het genadeschot plaatste, om 15.03 uur, terwijl hij op een hoogte van 3500 meter vloog.

De eerste Vesting die bij de Schweinfurt-raid ten onder ging, was naar alle waarschijnlijkheid "Stormy Weather", een machine van de 91ste Bomb Group, de Group die helemaal vooraan vloog. Gezagvoerder was 2nd Lt Don von der Heyde. Zijn 42-5225, waarmee de Luitenant aan de buitenkant van de formatie vloog, werd zodanig toegetakeld door Duitse jagers dat hij de controle verloor en na een tolvlucht reddeloos bij Balen tegen de Kempische aarde sloeg.

Uffz Günther Steinberg, die met de 9.Staffel JG 26 rond de formatie van de 100 Bomb Group blijven hangen was, slaagde erin de “Picklepuss” uit de formatie te schieten - maar voorlopig hield de bommenwerper stand. De 100 Bomb Group werd achtervolgd tot een heel eind boven Duitsland. Maar de klus werd afgewerkt door donker geschilderde tweemotorige toestellen : de nachtjagers van Sint-Truiden.

Feldwebel Edgar Dörre kreeg een halve overwinning toegewezen.

“Alice from Dallas” vloog vooraan-onder en leidde een deel van het 350 Squadron van de 100 Bomb Group, de eenheid die de weinig benijdenswaardige positie in de staart van de hele Regensburg-formatie had.

Deze B-17 werd bemand door een vrij ervaren bemanning, die reeds negen missies achter de rug had. Een aantal bemanningsleden waren evenwel “replacements”, mannen die op het laatste moment ingesprongen waren om een ander lid te vervangen.

Volgens Duitse chroniqueurs was het Felwebel Kraft (9//JG 26) die 11.45u. de machine van 1st Lt Walter Baker afmaakte. De bommenwerper, die de naam "Bay Be" op de neus geschilderd kreeg, vond zijn einde in Mol.

William Binnebose, de zijluikschutter, schreef in 1986 :

“Ons vliegtuig vloog onder- en achteraan de formatie van het 335 Squadron, wat dan weer het laagste squadron was in de 95 Bomb Group.

Ter hoogte van Lummen klonk de genadeslag voor “Dear Mom”, een Fort van de 94 Bomb Group. Het was een overwinning die zou toegeschreven worden aan Hauptmann Borris.

De “Assassin”, een machine van de 95 Bomb Group vloog in de derde formatie, en kwam hoogstwaarschijnlijk ook onder de aanvallen van de I.Gruppe. Lieutenant Sundberg, de gezagvoerder, zag dat verdere weerstand zinloos was. Hij liet zijn landingsgestel zakken ten teken van overgave. Zijn bemanning kon springen. De Assassin vond zijn einde net ten noordwesten van waar de Turnhoutsebaan de weg kruist naar Sint-Jozef Rijkevorsel.

In Zoersel noteerde een kroniekschrijver:

Het was Oberleutnant Beese, de Kapitän van de 1.Staffel, die de overwinning op "The Jolly Roger" toegewezen kreeg - zijn zestiende Abschuss.