De eerste minuten van 11 oktober 1941 stijgen de Wellingtons van het 101 Sqdn vanop Oakington op voor een raid naar Keulen. Boven het doelgebied wordt de R1219 door Flakgranaten getroffen waarbij de staartschutter Sgt G. Highfield sneuvelt.  De bemanning zou de Engeland nooit halen. Boven de Belgische kust woedt op dat moment een hevige storm. De Wellington komt die ochtend vanuit de richting Wenduine aangevlogen en crasht op het kustwater voor Blankenberge in de golven. Vanop de zeedijk zien enkele toeschouwers hoe vijf leden van de bemanning (P/O Imeson, piloot, Sgt Ritchie, co-piloot, P/O Carroll, waarnemer en de radiotelegrafisten-boordschutters Sgt Parktington en Bowden) in de dinghy kruipen en in de golven van de woelige zee aan hun lot overgelaten worden. Geen enkele Duitser waagt het in zee te gaan om de doorweekte vliegeniers uit de koude te redden. Iemand komt op de idee om de zwemkampioen Jean Guilini in te schakelen. Deze bindt na zijn aankomst een touw om zijn middel en duikt in zee. Hij slaagt er in de dinghy naar het strand te trekken. Eenmaal aan wal worden de vliegeniers en hun redder luidkeels door de toeschouwers toegejuicht. Onder het geroep "Leve België, leve Engeland, leve Churchill" wordt de bemanning naar het Hotel de Venise gebracht dat zij rond 11u verlaten. De redder wordt door de Duitsers ingerekend maar achteraf weer vrijgelaten, hij zou nog bloemen van de bevolking krijgen. Jean Guillini zou later in de oorlog toch weer opgepakt worden voor activiteiten tegen de bezetter en wordt onthoofd