Wellington DV736 bij Dilsen

Bij het Limburgse Dilsen sloeg omstreeks 2u.15 de Wellington DV736 van de 16 OTU tegen de aarde. Geen van de zes bemanningsleden overleefde de crash, zij werden aanvankelijk te Brustem begraven. De piloot, de Canadese F/Sgt Rodney Gibson, werd bijgestaan door twee waarnemers : F/Sgt Thomas Armstrong, eveneens een Canadees, en Sgt Norman Long, 29 jaar. Thomas Armstrong liet bij zijn dood in Limburg ver weg van thuis een vrouw en een dochtertje achter. We hebben getracht Thomas' familie op te sporen. Zijn dochter, Mrs. Arnelien, stuurde ons het bericht dat ze geschokt, maar opgelucht was te horen dat haar vader een graf had. Haar moeder hield steeds het stilzwijgen over het lot van haar echtgenoot. Tot in 1994 wist Mrs. Arnelien niet waar haar vader rustte.

Over de 24-jarige radiotelegrafist, Sgt Francis Moore, een spoorwegman uit het Nieuw-Zeelandse Stratford, is ons bekend dat dit zijn 49ste missie was, en dat hij er nog één zou moeten vliegen vooraleer terug naar Nieuw-Zeeland te moeten keren. Zijn naam staat vereeuwigd op een monumentje, samen met P/O Cecil Hight, de eerste 'Colonial Pilot' die sneuvelde tijdens de Battle of Britain (15 augustus 1940 - Informatie via Mr. Bruce Herbert, Stratford, NZ). 

Er waren ook twee schutters aan boord : de Australische F/Sgt Edgar H. Vickers, 23 jaar en Sgt George Redhead, die de machinegeweren in de staart bediende.

"George was twaalf toen Sir Alan Cobham's Flying Circus onze streek bezocht. Hij jokte over zijn leeftijd, en mocht eens meevliegen. Van toen af groeide bij hem een passie voor vliegen in die toestellen met een open cockpit. Hij las er alles over. George groeide op tot een fijne jongeman, groot, met blozende blik, donker haar en donkerbruine ogen. Hij werd een erg goed motorrijder, en bezocht regelmatig de racebaan van Brookwood.

Naarmate de jaren '30 vorderden, bleek de oorlog onafwendbaar. George had inmiddels leren vliegen in de Portsmouth Flying Club en hij vervoegde de Civil Air Guard. Bij het uitbreken van de oorlog kreeg hij het bericht dat hij tot piloot zou opgeleid worden. Er was echter op dat moment een tekort aan vliegtuigen, en George moest blijven wachten.

Hij werd ongeduldig en contacteerde het Ministerie van Luchtvaart. Men vertelde hem daar dat er te weinig vliegtuigmechaniekers waren en in November 1939 stelde hij zich kandidaat. Hij werd een 'fitter', volgde een cursus boordschutter en in mei 1942 werd hij overgebracht naar Upper Heyford in Oxfordshire in een Initial Training Wing.

George vloog verscheidene missies in het 16 OTU. Die avond van 31 juli 1942 vloog hij als staartschutter van Upper Heyford voor een raid op Dusseldorf.

Het laatste bericht dat we van hem ontvingen was dat hij thuis zou zijn om zijn verjaardag te vieren. Maar we kregen een telegram dat hij vermist was", aldus zijn zusters Myrtle en Hazel in 1994.

Datum: 
01/08/1942
Serienr. / Rompcode: 
Locatie

Dilsen
be
Type Locatie: 
Incident
Bronnen: 
De Decker Cynrik & Roba Jean-Louis, RAF-bommenwerpers boven België, 1942, De Krijger, Erpe, 1996
Correspondentie met Barbara Arnelien, Myrtle & Hazel Vickers, 1994