Spitfire bij Bredene

De eerste 'Eagle'

Tot 7 december 1941 verkiezen de Verenigde Staten buiten de wereldbrand te blijven. Richard Patterson, de zoon van een rijke tabaksplanter uit Richmond (Virginia) leerde als collegestudent vliegen. Toen de oorlog uitbrak in 1939 wou ook hij zijn steentje bijdragen en hij bood zijn diensten bij de Britse strijdkrachten aan. Die maanden hem aan te wachten. Pattersons geduld raakte op en hij trok het Finse consulaat in Washington binnen.  De volgende dag capituleerde Finland. Patterson liet er geen gras over groeien en probeerde tevergeefs bij de Noren.

Uiteindelijk was hij er in april 1940 in geslaagd tot één van de 167 mannen te behoren die in Canada onder het 'Empire Training Program' een opleiding zouden krijgen. Op 29 september kwam de eerste klas uit. Van de 167 vrijwilligers bleven er nog 36 over. Patterson was één van hen. Tot zijn ontnuchtering moest hij vaststellen dat er voor hem nog steeds geen plaats was in de operationele RAF-squadrons, en kreeg hij te horen dat hij in Canada zou blijven als instructeur. Intussen hadden verscheidene andere Amerikaanse piloten hetzelfde pad bewandeld. Sommigen slaagden erin voor Finland te vliegen, anderen trachtten tevergeefs in de Franse Armée de l'Air te gaan. Hun aantal groeide, en in september 1940 werd het 71 Squadron als eerste Amerikaanse 'Eagle'-eenheid binnen de RAF opgericht. Op 14 mei 1941 werd dan het 121 'Eagle' Squadron op poten gezet en op 21 juli was het operationeel. Richard 'Patt' Patterson zou er eindelijk de actie in zien waarnaar hij haast twee jaren verlangd had. Hij stelde zich bij zijn collega's voor als de 'enige Duitse aas in de RAF' en vertelde in geuren en kleuren hoe hij erin geslaagd minstens vijf Britse toestellen tot schroot te herleiden. Tijdens de training in Canada landde hij met een lesvliegtuig ruggelings in de sneeuw. Als een RCAF-instructeur vloog hij eens tegen een kabel met een Harvard AT-6. Een derde ongeval presteerde hij door tijdens een oefengevecht met een ander vliegtuig in botsing te komen. Beide piloten moesten met hun valscherm het vliegtuig verlaten. De vierde maal kreeg zijn machine op 30 000 voet te kampen met een glycollek. Hij moest weerom zijn parachute aangespen, sloeg tegen de antenne van zijn Hurricane, en landde aan zijn valscherm met een gebroken enkel. Kort daarop moest hij een testvlucht uitvoeren met een nieuwe Hurricane. De motor zweeg plots bij het opstijgen en Patterson 'viel' vanop enkele meters terug op de begane grond. De hoge snelheid van de machine werd slechts door een geparkeerde Hurricane afgeremd.

Hij maakte door zijn vliegkunst meteen een diepe indruk op zijn collega's en tijdens de vrije uren wist hij iedereen tijdens een partijtje darts, snooker, dobbelen of kaarten te overtroeven. Als verwoed gokker liet hij dan ook vier dobbelstenen en een schoppen-aas op het staarstuk van zijn Spitfire V3711 penselen.

Op 7 december vertrekken F/O Patterson en P/O Gene Watkins op voor een Rhubarb bij Knokke. Deze zou na zijn terugkeer rapporteren : "We kruisten de kust zo'n twintig mijlen ten westen van Knokke boven een plaats die BLAUKSBURG (sic.) heet." Het duo vliegt vanaf Blankenberge richting Knokke.

In de buurt van Bredene vuurt een flakbatterij enkele welgemikte schoten naar de twee indringers. Wat er net boven de Belgische kust gebeurd is weten we niet, maar wijlen politiecommissaris Henri Verhelst uit Bredene herinnerde zich later :

"Het was een bewolkte dag. Ik bevond me op straat toen ik een vliegtuig aan zag komen. Plotseling hoorde ik een slag en zag brokstukken van een vliegtuig naar beneden tuimelen. Een groot gedeelte belandde op de speelplaats van de school van Bredene. De romp rolde door de duinen en kwam op het strand bij de golfbreker tot stilstand. Op dat moment was het hoogtij. Duitse soldaten holden naar het neergestorte vliegtuig, maar gingen niet in het water. Ik waadde naar het wrak, en trof er het lichaam van de  piloot aan. Hij had een wonde aan het achterhoofd.

Het lichaam hing half uit het vliegtuig, ik lichtte het er uit en legde het in het zand.

Ik vond zijn soldijboekje en tijdens een onbewaakt ogenblik noteerde ik de identiteit van de piloot. Later gristen de Duitse soldaten het boekje uit m'n handen. Ze legden Engelse soldaten en vliegeniers liever in een onbekend graf, ook al konden ze de meesten identificeren."

Het was een vreemde samenloop van omstandigheden, maar op de dag dat Patterson als eerste Amerikaanse vliegenier op het Europese vasteland sneuvelde bij Bredene, bombardeerden aan de andere kant van de wereld Japanse toestellen een Amerikaanse zeemachtbasis in de Stille Oceaan, die in de geschiedenis zou bekend worden als Pearl Harbour. Richard 'Patt' Patterson rust te Bredene, aan de zijde van de jachtpiloot die enkele weken ervoor om het leven kwam, Claude Strickland.

Datum: 
07/12/1941
Serienr. / Rompcode: 
Locatie

Bredene
be
Type Locatie: 
Incident
Bronnen: 
De Decker Cynrik & Roba Jean-Louis: Luchtslag boven het Kanaal, De Krijger, Erpe, 1994