Tijdens de nacht van 4/5 oktober viel de RAF Frankfurt aan. Van de 406 machines gingen er 2,5 % verloren.

Een ervan was de Halifax MkV «ZL-J» (LK290) van 427 « Lion » Squadron. Het was de tweede opeenvolgende nacht dat dit Squadron in het getouw was. Het grondpersoneel was er op de basis Leeming in geslaagd veertien machines gevechtsklaar te maken. De LK290 zou het enige verlies zijn. Deze viermotorige bommenwerper was om 17.06 uur opgestegen en stortte neer te Haut-Fays, 14 kilometer ten noordwesten van het Luxemburgse Paliseul. Zeven vliegeniers werden op de begraafplaats van Juzaine ter aarde besteld. Wie hiervoor verantwoordelijk was, kunnen we niet achterhalen, want geen enkele claim van de nachtjacht komt overeen met deze lokatie. Met de almaar klimmende cijfers van gesneuvelde vliegeniers, en ook om te vermijden dat de graven van geallieerden oorden waren waar vaderlandslievenden kransen konden neerleggen, werden door de bezetter een aantal bewaakte « Vliegerbegraafplaatsen » aangelegd. De crew van de LK290 was ze de eerste die op het ereperk van het vliegveld Florennes gelegd werden. Het waren W/O Ellwin Champion, de Canadese piloot (20 jaar); Sgt John Pacquet RCAF, de bommenrichter ; Sgt Peter King, de meccano (22 jaar) ; Sgt Raymond Ranger RCAF, de radiotelegrafist (21 jaar) ; Sgt Pierre Quenet (RCAF, een 31-jarige staartschutter uit Québec) ; Sgt John Perrin RCAF, de rugkoepelschutter (19 jaar) en F/O Ted J. Thomas, een Amerikaanse navigator. Aan het einde van de oorlog was Florennes-Juzaine flink uitgebreid, doch na het einde van de vijandelijkheden werd besloten de begraafplaats te ontruimen. De zes Canadezen werden naar Hotton gerepatrieerd, de Texaan Ted Thomas vond een laatste rustplaats op de enorme Amerikaanse begraafplaats Neuville-en-Condroz.