Pas in de nacht van 3/4 oktober 1943 raakte Bomber Command boven België slaags met haar Duitse tegenstanders. Luchtmaarschalk «Bomber» Harris zond 547 toestellen naar Kassel. Het resultaat zou de volgende ochtend vrij mager uitvallen. Zijn strijdmacht verloor 4,4 % van de ingezette bommenwerpers, het eigenlijke doelwit werd nauwelijks geraakt want de bommen tuimelden voornamelijk in de buitenwijken van de stad. De «Pathfinders» waren er immers niet in geslaagd het doelwit te markeren, wat voornamelijk te wijten was aan de slechte weersomstandigheden en de Duitse tegenmaatregelen.

Het Canadese 431 « Iroquois » Squadron had acht Halifaxes naar Kassel gestuurd. Vier keerden vroegtijdig terug, en van de vier overige stortte er één neer. Het was de « SE-R » (serienummer LK925) die om 18.45u. van Tholtorpe was opgestegen. Tijdens de terugweg werd de Halifax onderschept door Oberfeldwebel Wilhelm Engel, een piloot van de 1.Staffel van het Nachtjagdgeschwader 6. Toen zijn boordklok 23.15 uur wees, en de naald van zijn hoogtemeter op 5100 meter stond, schoot hij met zijn kanonnen de Canadese Halifax in brand.

Naast de piloot P/O J. «Smoky» Reynoldson, zat Sgt R. de Pape, een jonge vliegenier die vannacht als co-piloot zijn eerste opdracht zou vliegen, vooraleer met zijn eigen bemanning missies te vliegen. De Pape - naar verluidt was de Canadees van Belgische komaf en begreep hij nog een woordje Nederlands - rapporteerde enkele weken later :

«Onze Halifax werd vier maal kort na elkaar getroffen. Ik heb geen idee waar ze insloegen, want meteen was de intercom uitgeschakeld, en het vliegtuig werd wild door elkaar geschud. De cockpit vulde zich met een dikke rook.

Meteen begon de piloot met de kurkentrekkerbeweging. Hij zette zijn zuurstofmasker af en schreeuwde naar me dat ik moest springen – hij wees naar het ontsnappingsluik. Ik stond recht en hielp de piloot zijn masker weer op te zetten. Toen ik het mijne afzette merkte ik pas hoe moeilijk het was om ademen door de rookontwikkeling. De boordmeccano reikte ons de twee valschermen aan, hij had de zijne al om. Ik klikte mijn valscherm aan mijn harnas, en even twijfelde ik of ik wel zou springen, want ondanks de rook zag ik geen vuur, er leek me niets ernstigs aan de hand. Maar de Halifax ging wel in een flauwe duikvlucht over. Toen riep de piloot me weer toe, en ditmaal gebiedend. »

Slingerend aan zijn valscherm aanschouwde de jongeman hoe zijn eerste oorlogsvlucht eindigde :  op anderhalve kilometer ten westen van Saint-Vith ontplofte de Halifax. Drie Canadese vliegeniers kwamen hierbij om het leven : Warrant Officer II Gordon J. Crebbin (22 jaar, navigator), Sergeant Caluin H. Wadrope (19 jaar, rugkoepelschutter) en Pilot Officer Lennox C. Main (23 jaar, staartschutter). We durven veronderstellen dat zij tijdens de aanval van Engel uitgeschakeld waren en bijgevolg hun toestel niet tijdig konden verlaten. De drie slachtoffers rusten nu te Hotton.

De overige bemanningsleden wisten het vege lijf te redden : Reynoldson, de piloot, landde aan een spoorwegbrug. Hij hield er een gebroken been aan over. Warrant Officer L.R. Cudmore, Flight Sergeant G.S. Storey en Sergeant S.D. Peters kwamen behouden aan de grond, maar werden net als hun piloot gevangen genomen. Eén bemanningslid, Sergeant R. De Pape, wist uit de handen van de bezetter te blijven en ontsnapte.