Die ochtend werden 22 Gotha’s klaargemaakt. Het doelwit was voor de tweede maal de Britse hoofdstad – en er namen nu ook toestellen van Mariakerke deel. De formatie kreeg rond 9 uur land in zicht. Een bommenwerper dreef af, richting Margate. Het was het snode plan van bevelhebber Rudolf Kleine om één Gotha als lokaas in te zetten, en hiermee de hele verdediging aan te trekken, terwijl hij met zijn formatie verder over zee richting Thamesmonding sloop. Het opzet mislukte. De eenzame Gotha kreeg inderdaad wat aandacht van de luchtafweer, en enkele toestellen van de nabijgelegen basis Manston klommen naar hem toe, maar daar bleef het bij. De Duitse bemanning dropte de bommen – er vielen drie doden – maar geraakte ongedeerd weg en maakte zo snel mogelijk dat ze boven zee verdween om terug huiswaarts te keren.
En eigenlijk had deze ene bommenwerper net het tegenovergestelde effect bereikt. De Britse verdediging was gealarmeerd, en voor Kleine en zijn formatie de kust van Essex kruiste, hingen al tientallen jachtvliegtuigen in de lucht. De luchtafweerbatterijen gooiden een nooit gezien gordijn granaten in de lucht – zoveel zelfs dat de Britse toestellen eveneens in de brokken deelden. Maar de Gotha’s vlogen nog te hoog. Geen enkele batterij wist een treffer te plaatsen. De enkele jachtvliegtuigen die slaagden in de buurt van de strakke formatie te vliegen, kregen kruisvuur van alle bommenwerpers te verwerken. En een aantal van de Duitse schutters trof raak. Een Sopwith tweezitter van 37 Squadron stortte naar omlaag, de piloot kwam om en zijn schutter raakte gewond. Een Sopwith Scout deelde hetzelfde lot, ook hier kon de piloot niet ontsnappen. Vooral de vliegeniers van de 17.Staffel uit Mariakerke scoorden successen. Een van die bemanningen was die van Off. Stv. Rudolf Klimke, Oberleutnant Walter Leon (waarnemer) - het duo dat eerder in de Flieger Abteilung bommen dropte op Londen - en hun boordschutter Vizefeldwebel Keintrup. Klimke zou kort daarna naar de jachtvliegerij vertrekken en in totaal zeventien overwinningen behalen.
Meer dan drie ton bommen tuimelden in de North-East, de City, het Central Telegraph Office... Er vielen 57 doden en 193 gekwetsten. De formatie keerde hierna terug naar België. Door de luchtgevechten hing de formatie nu wat losser aan elkaar. Het was een toestel van de 14.Staffel uit Sint-Denijs-Westrem die al wat achteraan de groep slenterde. En boven de Noordzee waagde de bemanning van een Armstrong-Whitworth FK8 van 50 Squadron haar kans. De Second Lieutenants F. Grace en G. Murray (waarnemer), zetten de aanval in en beschoten de bommenwerper tot de motoren een spoor van zwarte rook achterlieten. Er restte de Duitse piloot, Vizefeldwebel Max Elsner, geen andere keuze dan zijn Gotha in de golven te zetten. Grace en Murray cirkelden nog een tijdje rond hun slachtoffer, en zagen hoe de bemanning op de vleugels klom. De Britten schoten lichtkogels af om zo de aandacht van andere schepen te trekken, in de hoop dat die de Duitse bemanning konden redden. Maar alle inspanningen ten spijt deelden de drie Duitsers het lot met hun Gotha – ook van Leutnant Max Elsner, zijn piloot Vizefeldwebel Franz Hölger en de boordschutter Unteroffizier Georg Mickel werd niets meer vernomen. Beide overwinnaars kregen hiervoor het Military Cross – een bommenwerper neerhalen werd hoger gewaardeerd dan een Duitse jager.
En bij de landing op Sint-Denijs-Westrem ging het ook goed fout – de wind zat niet mee waardoor de veel lichtere Gotha’s erg moeilijk aan de grond te zetten waren.
Aan de andere kant van het Kanaal was de verslagenheid totaal. Voor de tweede maal in minder dan een maand waren de Gotha’s er in geslaagd om de hoofdstad in het hart te treffen. In de East End braken rellen uit. In de uren na de aanval werd het oorlogskabinet bij elkaar geroepen. Koning George V was ziedend. Luidde zijn familienaam niet von Sachsen Coburg Gotha ? Door een vreemd toeval verwees zijn eigen naam naar de bommenwerpers die dood en verderf zaaiden. En meteen werden de maatregelen voor een naamsverandering van de Britse koninklijke familie getroffen. Zo zorgden de “Gentse” bommenwerpers er voor dat men het vanaf juli 1917 enkel had over het “House of Windsor”.