Toen Tadek Szlenkier van 308 Squadron boven Sint-Denijs-Westrem aankwam, ging hij meteen achter een van de aanvallers aan “Ik opende het vuur, op zo’n 250 meter hoogte, van op 250 meter afstand. Ik gaf twee lange salvo’s met mijn kanonnen en machinegeweren. Na dat tweede salvo ontplofte de vleugel van mijn tegenstander, hij rolde op zijn rug en dook omlaag.” De Focke-Wulf crashte in een akker bij de Rosdambeek (vandaag aan de Rosdamstraat-Kortrijksesteenweg, op het grondgebied van Sint-Denijs-Westrem). De piloot werd bij de impact uit het toestel geslingerd en sloeg met z'n hoofd tegen een boom. Een vrouw uit de buurt begon tegen het levenloze lichaam te trappen, iemand anders ontvreemdde zijn horloge. "De omgekomen piloot had een diepe hoofdwonde en de hond van de hoeve trok aan de hersenen" herinnerde zich ooggetuige Firmin De Keuckeleire.

Een Brits officier die de identiteit kwam vaststellen eiste het horloge terug. De motor, die erg diep in de aarde gedrongen was, werd door de bewoners van de aanpalende hoeve uit de grond gesleurd. Ooggetuigen die we in 1994 interviewden beweerden dat de piloot slechts 20 jaar was, en afkomstig uit de omgeving van Hamburg. En dit komt dan overeen met wat we vandaag weten over Unteroffizier Gehrard Behrens van de 8.Staffel.

Voor Szlenkier was het daarmee niet gedaan. Hoewel de Duitsers in de eerste plaats toestellen op de grond moesten vernietigen, gingen ze ook achter de Polen aan. Net nadat Tadek Szlenkier de tweede maal op de afvuurknoppen geduwd had, “voelde ik inslagen in mijn toestel. Ik probeerde nog langs stuurboord te ontsnappen. Mijn motor gaf het op en ik moest enkele kilometer verderop noodlanden.”