Nog voor de zon in de lucht geklommen was boven de basis Sudbury, nuttigden de Amerikaanse vliegeniers van de 486 Bomb Group om 4 uur ‘s ochtends hun breakfast. Twee uur later  kregen ze de instructies voor de komende raid : Munster.

De bemanning van Lieutenant James Shaw kreeg de B-17G met het serienummer 43-37959 en rompcode “2S-K”, een machine van het 834 Squadron. Om kwart over negen klommen het Fort en haar bemanning in de hemel.

De formatie zette koers naar Munster, doch het wolkendek verhinderde een accuraat bombardement. Meteen werden de koerswijzigingen doorgevoerd, richting secondary target : de spoorweginstallaties bij Koblenz. Om 14u14 gooide de “2S-K” zes bommen van duizend pond elk naar de diepte. De staartschutter, Staff Sergeant Leo O’Brien, herinnerde zich in 1995 :

“Boven het doelwit was de Flak erg accuraat. We werden keer op keer getroffen. De eerste en tweede motor was geraakt en de vleugel werd met een laag olie bedekt. We kregen enkele treffers in het bommenruim te verwerken. Hierbij werden de elektrische leidingen beschadigd. De turbo’s gaven problemen en de druk in de uitlaat van de derde motor zakte zienderogen. We slaagden erin de nummer 2 motor terug te starten, maar de oliedruk liet het na een tijdje afweten. We riepen “May Day” en verzochten om bescherming door jachtvliegtuigen. Intussen begonnen we zoveel mogelijk naar buiten te gooien om gewicht te besparen. We begonnen met de munitie, en behielden slechts 100 kogels per machinegeweer. Vervolgens moesten de machinegeweren eraan geloven; uit elke geschutstoren haalden we één .50 die we door het zijluik naar buiten gooiden. Maar we verloren steeds hoogte. Van zodra de derde motor uitviel, hadden we geen keuze dan een kraaklanding uit te voeren; we waren immers te laag om te springen. Op dat moment bevond ik me midscheeps. Ik begaf me naar de cabine, waar ik de navigator ontmoette die net zijn compartiment verlaten had. Ik wees hem er op dat hij zijn parachute aan had. “Waarvoor heb je die nodig ?”, vroeg ik. “Oh, oh”, antwoordde hij en hij gooide zijn valscherm af. We trokken verder naar het radiocompartiment en maakten ons klaar voor de kraaklanding. We gingen zitten tegen een tussenschot, de man voor me drukte zich tegen mijn benen om de schok op te vangen.

Door één van de raampjes zag ik in een flits een kerktoren en even later werden we door elkaar geschud. Een oorverdovend lawaai, stof en aardappelen sloegen doorheen de buikkoepel en het bommenruim.

Van zodra de kist stil stond kropen we naar de achterdeur en we renden zo snel we konden het aardappelveld in. Enkele seconden later stonden we alle negen bij elkaar. We waren veilig. Onze piloot, Lieutenant Shaw en de buikkoepelschutter, Staff Sergeant Fred Kraft, waren licht gewond. Er was een brandje aan boord uitgebroken, hetwelk we met enkele brandblussers overmeesterden. Intussen waren we omringd door wel vijfentwintig priesters...”

De boordmeccano, Technical Sergeant George P. Ross, schreef ons :

“ Er daagden een heleboel vriendelijke mensen op. Enkelen brachten iets te eten. In de nabijheid was er een meisjesschool en de nonnen wilden onze getroffen bommenwerper eens van dichtbij bekijken. We gaven hen een exclusieve rondleiding en wisselden souvenirs uit. Een Plymouth van het lokale verzet kwam het veld op gereden. We schonken hen al onze brandstof, die een hoog octaangehalte had. Ze voerden ons naar het huis van de burgemeester van Wetteren. Hier kregen we nogmaals te eten en we verbleven er een nacht.

De volgende dag liftten we naar Gent, en vandaar trokken we naar Brussel. We verbleven een week in jullie toffe land. We werden er zo fijn ontvangen, dat ik altijd al van plan ben geweest er ooit terug te keren...”, aldus George Ross in 1995.

De B-17 “2S-K” bleef maanden liggen op het gehucht Vantegem te Kwatrecht. Nadat de resterende bewapening en motoren gedemonteerd waren werd de bewaking opgeheven en viel het Vliegende Fort ten prooi aan de vele bezoekers. Schoolkinderen maakten maar al te graag een ommetje om in de romp te kruipen. Voor de eerste maal kon de streek ongehinderd kennis maken met een viermotorig vliegtuig. Na enkele maanden was de “2S-K” helemaal uitgekleed.