Ter hoogte van Lummen klonk de genadeslag voor “Dear Mom”, een Fort van de 94 Bomb Group. Het was een overwinning die zou toegeschreven worden aan Hauptmann Borris.

Ook hier zaaiden enkele Duitse granaten dood en vernieling in de cockpitsectie. Samen met gezegvoerder 1st Lt Bernard W. Nayovitz stierven nog eens vijf leden van zijn crew onder de granaten. Hun lichamen werden geborgen in het wrak op het gehucht Oostereinde te Lummen. De gesneuvelden werden drie dagen later op Sint-Truiden begraven. Het Bergungskommando van Melsbroek kwam de brokstukken van "Dear Mom" opruimen. T/Sgt Arthur McDonnell moest als radiotelegrafist ook de .50 bedienen die in de rug van de B-17 naar achter vuurde. Maar hij overleefde de hel :

"Een splinter knalde tegen m'n hoofd en ik verloor haast het bewustzijn. Ik zat daar op mijn handen en knieën, terwijl mijn .50 machinegeweer over een weer zwiepte, telkens weer tegen mijn hoofd. Er klonk een enorme explosie. Ik kwam bij bewustzijn en hing aan mijn valscherm. Mijn ogen hingen vol bloed en ik zag geen steek.

McDonnell sloeg tegen de aarde en verwondde hierbij zijn rug en bekken. Hij was kreupel voor het leven.

"Toen ik daar op de grond lag kreeg ik van een Belgische boer een groot glas rode wijn. De Duitsers namen me naar een hospitaal in Leopoldsburg. Ik werd doodziek van die wijn en een Duitse verpleger zei nog : "Ha, geven ze jullie alcohol om jezelf moed in te drinken vooraleer te vertrekken !?" Ik was te ziek om te antwoorden, maar dacht bij mezelf "You stupid Kraut".

De twee zijluikschutters, S/Sgt Beverly C. Geyer en S/Sgt Jacob Dalinsky  konden ontsnappen.