De Duitse autoriteiten in het bezette België vermeldden dus het neerstorten van twee toestellen. De derde waarvan in deze kroniek sprake, vond eigenlijk zijn einde te Herbesthal-Lontzen, het Duitstalige gedeelte van België dat in juni 1940 terug aan het Reich gehecht werd. Een inlichtingsagent schreef : "Op vrijdag 30 juli 1943, om 8u.30, werd een Amerikaanse viermotorige bommenwerper in een luchtgevecht neergehaald door Duitse jagers. Onmiddellijk na de salvo's van de jagers kwam er een zwarte rookpluim uit het toestel. Kort daarna openden zich zes parachutes. Het toestel ging over in een duikvlucht en explodeerde. De twee vleugels braken af, en ook de staart scheurde van de romp. Al deze stukken kwamen verspreid beneden in het veld Bonneux te Herbesthal. Een van de parachutisten kwam sneller naar omlaag, er hing nog een stuk metaal aan. Toen hij beneden was, was hij dood. Een ander valscherm opende zich slechts op vijftig meter hoogte. De vliegenier stortte neer en was op slag dood. Zijn bekken was gebroken. Een derde vliegenier verkoolde in het vliegtuig.

Duidelijk zichtbaar op het stuurvlak : witte driehoek op groene achtergrond; lichtblauwe letter K, geel cijfer op geel vlak, gele letter D op groene achtergrond. Kort daarna brachten de politie, de douane, en Duitse burgers de zes overigen naar de rijkswacht. Ondervraging. De vliegeniers gaven toe om 7u.10 vertrokken te zijn vanop Whitbread maar weigerden te zeggen wat het doelwit was. In de namiddag werden ze per vrachtwagen naar een onbekende bestemming gebracht. De omgekomen vliegeniers werden naar Keulen vervoerd om begraven te worden op een plaats die speciaal voor Engelsen bestemd was."

De nauwkeurige beschrijving van deze agent laat ons toe deze machine te identificeren als de B-17F met het serienummer 42-5829 van de 379 BG/525 BS. Er waren vier doden : de piloot, 1st Lt Lawrence Hoveland ; de navigator, 2nd Lt William Johnston ; de rugkoepelschutter, T/Sgt Carl Denny. Mogelijks was het 2nd Lt Stanley Kusy, de co-piloot, die jammerlijk om het leven kwam bij Balen-Neet. Zij werden begraven te Eupen (en niet te Keulen, zoals onze zegsman beschreef). Kusy's lichaam werd na de oorlog naar de V.S. overgebracht, zijn gesneuvelde kameraden rusten nu te Henri-Chapelle.

Er waren zes gevangenen : T/Sgt Stanley Williams, radiotelegrafist ; S/Sgt Joseph Blanton, rechterzijluikschutter ; S/Sgt Andrew J. Oman, linkerzijluikschutter ; S/Sgt Stanley Manista, buikkoepelschutter, S/Sgt Theil Wamsley, staartschutter en tenslotte de bommenrichter, 2nd Lt David Williams.

Deze B-17 viel onder de salvo's van een FW 190 A-5 die bestuurd werd door de jonge Uffz Gerd Wiegand, piloot in de 8./JG 26. Het was zijn eerste overwinning, zijn naam zullen we in het komende jaar 1944 meermaals vermeld zien, aangezien hij nog overwinningen boven België zou behalen. Maar zijn eerste overwinning behaalde hij niet zonder slag of stoot. Zijn FW 190 (Wn.410252) werd duchtig toegetakeld door het afweervuur van het Vliegend Fort. Zijn staartstuk was doorzeefd door de .50 inslagen en hij moest zijn Rottenflieger, Ofw Heitmann, melden dat hij zou springen. Wiegand landde zonder veel problemen. Zijn jager daarentegen stortte neer te Otrange, op een bakhuis. De brokstukken werden in een kruidenierswinkel geslingerd, waardoor de eigenares om het leven kwam en een klant op de drempel gewond raakte.